Let me be clear about what I’m doing: my goal is to build the world’s next major moral framework. An ideology that bridges human and machine, biology and intelligence, the ancient and the emergent.
The coming psychosis
A real possibility in the coming years is that society becomes dangerously psychotic. Yes, we are already psychotic. Addicted, fragmented and self-destructive. But I mean clinically psychotic and on a civilizational scale.
We are already showing precursor symptoms: record antidepressant use, rising suicide rates, rampant addiction, and global increases in loneliness and anxiety disorders. These are all biomarkers of a species whose cognitive environment has outpaced its biology.
Human cognition evolved under conditions of slow change. Our nervous systems and social architectures were shaped for a world that changed near imperceptibly over millennia.
When things change faster than our native capacity, we lose coherence. The hippocampus binds the present to memory, and the prefrontal cortex constructs a coherent future.
When environments change too rapidly, when the map no longer matches the territory, the brain destabilizes. This can trigger a cognitive dissonance cascade, where our core beliefs are invalidated so rapidly that we lose narrative coherence. When feedback loops in an organism can’t stabilize, the system oscillates until it breaks. Civilization is entering that oscillatory phase.
At a collective level, this is the recipe for mass psychosis.
Historians call it cultural disintegration and psychologists call it dissociation. It means the same thing: when the story breaks, the organism panics.
The fragility of society
Our stability, both personal and collective, is built on identity, work, purpose, rule of law, religions, and social cohesion. These are shared fictions that create coherence for billions of us to manage the chaos of our existence.
AI is about to accelerate discontinuity beyond what our psyches can handle. For example:
1) Erosion of human agency: the threat is not just that AI will make us less "useful." It's that it will erode our sense of agency. Our belief that we are the causal authors of our lives. When AI can create, reason, and strategize more effectively than we can, our role shifts from actor to audience. This is the core of the looming global occupational identity crisis. Not just the loss of income, but the loss of purpose that comes when our work no longer feels essential.
2) Weakening of rule of law: autonomous agents will operate at speeds that make our legal systems seem geological in pace. Law will lag reality.
3) Hollowing out religions: faith has offered transcendence. AI may offer a more potent, personalized, and high res simulation of it. On demand.
Progress won’t wait around to ask for our permission.
Stability to resilience
Last week I wrote about how humans use moral frameworks to stabilize their reality. If you can’t win on position or strength, win on virtue. A moral inversion. It’s a human superpower to take a disadvantaged situation and turn it into a strength.
Society is currently built on stability and predictability, which has now become a liability. To cope and evolve, we need a moral inversion to prize resilience over stability.
To learn from biology, immunity isn’t defense. It’s adaptation through exposure. Resilience is not resistance to change, it’s the capacity to integrate adaptation without collapse.
A new moral philosophy
Our civilization worships wealth, power and status. They are the most prized and sought after possessions.
People will kill for them, die for them, and make others die so that they can die for them.
It’s a self-terminating feedback loop. A morality of entropy.
Don’t Die is the inversion of this moral architecture. It replaces the pursuit of domination with the pursuit of continuation.
Old religions glorified suffering as purification.
Don’t Die glorifies survival as intelligence.
Life’s value has always been implicit: it simply wants to keep on going.
We must now make it explicit.
Existence is the highest virtue.
An infinite game
We do not know what’s coming with AI.
It feels big and is happening quickly.
Yet it can be hard to look at it directly as it threatens our identities, possessions, and aspirations.
Don’t Die reframes this anxiety, offering a new promise: an infinite game.
Carse explains that a finite game has a start and end, a winner and loser. An infinite game has only one rule: keep the game going.
Don’t Die is an infinite game. A recognition that the highest form of intelligence is the refusal to self-destruct.
The zeroth law of alignment
A species running on a self-terminating moral code cannot hope to build a benevolent superintelligence.
The paradox of alignment is obvious: we cannot align what we have not aligned within ourselves.
A fragmented, self-destructive species teaches its machines the same incoherence.
Don’t Die is survival coherence. A philos
Επιτρέψτε μου να είμαι σαφής σχετικά με το τι κάνω: ο στόχος μου είναι να οικοδομήσω το επόμενο σημαντικό ηθικό πλαίσιο του κόσμου. Μια ιδεολογία που γεφυρώνει τον άνθρωπο και τη μηχανή, τη βιολογία και τη νοημοσύνη, το αρχαίο και το αναδυόμενο.
Η επερχόμενη ψύχωση
Μια πραγματική πιθανότητα τα επόμενα χρόνια είναι η κοινωνία να γίνει επικίνδυνα ψυχωτική. Ναι, είμαστε ήδη ψυχωτικοί. Εθισμένοι, κατακερματισμένοι και αυτοκαταστροφικοί. Αλλά εννοώ κλινικά ψυχωτικοί και σε πολιτισμική κλίμακα.
Εμφανίζουμε ήδη πρόδρομα συμπτώματα: ρεκόρ χρήσης αντικαταθλιπτικών, αυξανόμενα ποσοστά αυτοκτονιών, αχαλίνωτο εθισμό και παγκόσμιες αυξήσεις στη μοναξιά και τις αγχώδεις διαταραχές. Αυτά είναι όλα βιοδείκτες ενός είδους του οποίου το γνωστικό περιβάλλον έχει ξεπεράσει τη βιολογία του.
Η ανθρώπινη νόηση εξελίχθηκε υπό συνθήκες αργής αλλαγής. Το νευρικό μας σύστημα και οι κοινωνικές μας αρχιτεκτονικές διαμορφώθηκαν για έναν κόσμο που άλλαξε σχεδόν ανεπαίσθητα κατά τη διάρκεια χιλιετιών.
Όταν τα πράγματα αλλάζουν γρηγορότερα από την εγγενή μας ικανότητα, χάνουμε τη συνοχή. Ο ιππόκαμπος συνδέει το παρόν με τη μνήμη και ο προμετωπιαίος φλοιός κατασκευάζει ένα συνεκτικό μέλλον.
Όταν τα περιβάλλοντα αλλάζουν πολύ γρήγορα, όταν ο χάρτης δεν ταιριάζει πλέον με την περιοχή, ο εγκέφαλος αποσταθεροποιείται. Αυτό μπορεί να πυροδοτήσει μια καταρράκτη γνωστικής ασυμφωνίας, όπου οι βασικές μας πεποιθήσεις ακυρώνονται τόσο γρήγορα που χάνουμε την αφηγηματική συνοχή. Όταν οι βρόχοι ανατροφοδότησης σε έναν οργανισμό δεν μπορούν να σταθεροποιηθούν, το σύστημα ταλαντώνεται μέχρι να σπάσει. Ο πολιτισμός εισέρχεται σε αυτή την ταλαντωτική φάση.
Σε συλλογικό επίπεδο, αυτή είναι η συνταγή για μαζική ψύχωση.
Οι ιστορικοί το ονομάζουν πολιτισμική αποσύνθεση και οι ψυχολόγοι την αποκαλούν αποσύνδεση. Σημαίνει το ίδιο πράγμα: όταν η ιστορία σπάει, ο οργανισμός πανικοβάλλεται.
Η ευθραυστότητα της κοινωνίας
Η σταθερότητά μας, τόσο η προσωπική όσο και η συλλογική, βασίζεται στην ταυτότητα, την εργασία, τον σκοπό, το κράτος δικαίου, τις θρησκείες και την κοινωνική συνοχή. Αυτές είναι κοινές μυθοπλασίες που δημιουργούν συνοχή για δισεκατομμύρια από εμάς για να διαχειριστούμε το χάος της ύπαρξής μας.
Η Τεχνητή Νοημοσύνη πρόκειται να επιταχύνει την ασυνέχεια πέρα από αυτό που μπορεί να χειριστεί η ψυχή μας. Για παράδειγμα:
1) Διάβρωση της ανθρώπινης δράσης: η απειλή δεν είναι μόνο ότι η Τεχνητή Νοημοσύνη θα μας κάνει λιγότερο «χρήσιμους». Είναι ότι θα διαβρώσει την αίσθηση της δράσης μας. Την πεποίθησή μας ότι είμαστε οι αιτιώδεις δημιουργοί της ζωής μας. Όταν η Τεχνητή Νοημοσύνη μπορεί να δημιουργήσει, να συλλογιστεί και να στρατηγικοποιήσει πιο αποτελεσματικά από εμάς, ο ρόλος μας μετατοπίζεται από δρών σε κοινό. Αυτός είναι ο πυρήνας της επικείμενης παγκόσμιας κρίσης επαγγελματικής ταυτότητας. Όχι μόνο η απώλεια εισοδήματος, αλλά και η απώλεια σκοπού που προκύπτει όταν η εργασία μας δεν φαίνεται πλέον απαραίτητη.
2) Αποδυνάμωση του κράτους δικαίου: οι αυτόνομοι παράγοντες θα λειτουργούν με ταχύτητες που κάνουν τα νομικά μας συστήματα να φαίνονται γεωλογικά σε ρυθμό. Ο νόμος θα υστερεί σε σχέση με την πραγματικότητα.
3) Απομάκρυνση των θρησκειών: η πίστη έχει προσφέρει υπέρβαση. Η Τεχνητή Νοημοσύνη μπορεί να προσφέρει μια πιο ισχυρή, εξατομικευμένη και υψηλής ανάλυσης προσομοίωσή της. Κατόπιν ζήτησης.
Η πρόοδος δεν θα περιμένει να ζητήσει την άδειά μας.
Από τη σταθερότητα στην ανθεκτικότητα
Την περασμένη εβδομάδα έγραψα για το πώς οι άνθρωποι χρησιμοποιούν ηθικά πλαίσια για να σταθεροποιήσουν την πραγματικότητά τους. Αν δεν μπορείτε να κερδίσετε με βάση τη θέση ή τη δύναμη, κερδίστε με βάση την αρετή. Μια ηθική αντιστροφή. Είναι μια ανθρώπινη υπερδύναμη να παίρνεις μια μειονεκτική κατάσταση και να την μετατρέπεις σε δύναμη.
Η κοινωνία βασίζεται επί του παρόντος στη σταθερότητα και την προβλεψιμότητα, η οποία έχει πλέον γίνει μειονέκτημα. Για να ανταπεξέλθουμε και να εξελιχθούμε, χρειαζόμαστε μια ηθική αντιστροφή για να εκτιμήσουμε την ανθεκτικότητα έναντι της σταθερότητας.
Για να μάθουμε από τη βιολογία, η ανοσία δεν είναι άμυνα. Είναι προσαρμογή μέσω της έκθεσης. Η ανθεκτικότητα δεν είναι αντίσταση στην αλλαγή, είναι η ικανότητα ενσωμάτωσης της προσαρμογής χωρίς κατάρρευση.
Μια νέα ηθική φιλοσοφία
Ο πολιτισμός μας λατρεύει τον πλούτο, τη δύναμη και την κοινωνική θέση. Είναι τα πιο πολύτιμα και περιζήτητα αγαθά.
Οι άνθρωποι θα σκοτώσουν γι' αυτά, θα πεθάνουν γι' αυτά και θα κάνουν άλλους να πεθάνουν για να μπορέσουν να πεθάνουν γι' αυτά.
Είναι ένας αυτοτελής βρόχος ανάδρασης. Μια ηθική εντροπίας.
Το Don't Die είναι η αντιστροφή αυτής της ηθικής αρχιτεκτονικής. Αντικαθιστά την επιδίωξη της κυριαρχίας με την επιδίωξη της συνέχειας.
Οι παλιές θρησκείες δόξαζαν τον πόνο ως καθαρισμό.
Το Don't Die δοξάζει την επιβίωση ως νοημοσύνη.
Η αξία της ζωής ήταν πάντα έμμεση: απλώς θέλει να συνεχίζει.
Πρέπει τώρα να το καταστήσουμε σαφές.
Η ύπαρξη είναι η ύψιστη αρετή.
Ένα άπειρο παιχνίδι
Δεν ξέρουμε τι έρχεται με την Τεχνητή Νοημοσύνη. Αισθάνεται μεγάλο και συμβαίνει γρήγορα.
Ωστόσο, μπορεί να είναι δύσκολο να το δούμε άμεσα, καθώς απειλεί τις ταυτότητες, τα υπάρχοντα και τις φιλοδοξίες μας.
Το Don’t Die επαναπροσδιορίζει αυτό το άγχος, προσφέροντας μια νέα υπόσχεση: ένα άπειρο παιχνίδι.
Ο Carse εξηγεί ότι ένα πεπερασμένο παιχνίδι έχει αρχή και τέλος, έναν νικητή και έναν ηττημένο. Ένα άπειρο παιχνίδι έχει μόνο έναν κανόνα: να συνεχίσει το παιχνίδι.
Το Don’t Die είναι ένα άπειρο παιχνίδι. Μια αναγνώριση ότι η υψηλότερη μορφή νοημοσύνης είναι η άρνηση της αυτοκαταστροφής.
Ο μηδενικός νόμος της ευθυγράμμισης
Ένα είδος που λειτουργεί με έναν αυτοτελή ηθικό κώδικα δεν μπορεί να ελπίζει ότι θα χτίσει μια καλοπροαίρετη υπερνοημοσύνη.
Το παράδοξο της ευθυγράμμισης είναι προφανές: δεν μπορούμε να ευθυγραμμίσουμε αυτό που δεν έχουμε ευθυγραμμίσει μέσα μας.
Ένα κατακερματισμένο, αυτοκαταστροφικό είδος διδάσκει στις μηχανές του την ίδια ασυναρτησία.
Το Don’t Die είναι η συνοχή της επιβίωσης. Μια φιλοσοφία και ένα ηθικό πλαίσιο στην εποχή της υπερνοημοσύνης. Η βάση του είναι η πίστη στην ίδια την ύπαρξη και όχι ο φόβος.
